ดอกไม้ของเวลา….
โดย
เกรียงศักดิ์ ปรีชาศิลป์
ปีเก่ากำลังจะคืบคลานผ่านไป วันเวลาที่ผ่านมา จนครบ365วัน ของปี เราผ่านอะไรมาบ้างในการเดินทางของเวลา รอยเท้าเวลาที่เคยเหยียบย่ำบนทางเดินชีวิต เป็นระยะทางไกลเท่าไร เราเท่านั้นที่รู้และเข้าใจได้ดี ทุกคนกำลังเดินทาง
โดยมีเวลาเป็นตัวกำหนด ในรอบ24ชั่วโมงในหนึ่งวัน และ365วันจนครบหนึ่งปี เรามีเท่ากัน ไม่มีใครโกงเวลา หรือได้เวลาน้อยกว่าใคร
เราเท่ากันในเรื่องของเวลา....
คนบางคนอาจเดินทางในรอบปีมาแล้วหลายล้านกิโลเมตร การเดินทางมีชีวิต การเดินทางทำให้ใครหลายคนรู้จักชีวิต
การเดินทางทำให้ใครบางคนมีความหวัง และการเดินของคนบางคนอาจทำให้หลายคนผิดหวัง เวลายังคงความเที่ยงตรงอยู่เสมอ หลายคนกำลังทิ้งเวลาของตัวเองไปกับลมหายใจที่เปลี่ยวเหงา ในขณะที่บางคนกำลังร่าเริงกับเวลาแห่งเยาว์วัย
เวลาผ่าน...ชีวิตดำเนิน เหตุการณ์หลายๆอย่างเปลี่ยนเป็นประสบการณ์ในแต่ละปี เป็นครูที่ดี
สอนให้เราได้คิด...ว่าควรทำอย่างไรในปีต่อไป ตรวจสอบตัวเองเป็นการทำความเข้าใจกับตัวตนของเรา ตรวจสอบคนอื่นเป็นการทำความรู้จักกับคนอื่นอย่างผิวเผิน
ชีวิตมอบสิ่งดีๆหลายอย่างในรอบปี และชีวิตก็มอบความขมขื่นให้เราได้รู้จัก
เรารักในสิ่งที่จากหรือจากในสิ่งที่รักเป็นความขมขื่นพอกัน ในรอบปีที่ผ่านมา เรามีเสียงหัวเราะมากมายเกิดขึ้น
แต่เราก็มีน้ำตาแห่งความเสียใจมาทดแทน มันเป็นความจริงที่โหดร้าย ชีวิตมีสองด้านเสมอ ฟ้ากว้างข้างบนนั้น ยังไงเราก็ยังยืนอยู่บนดินที่ต่ำใต้เท้าเรา
ได้ประสบกับการพลัดพราก...เราถึงรู้จักการคิดถึง ท้องที่หิว...เราถึงรู้จักการอิ่ม ได้รับการแบ่งปัน...เราถึงรู้จักการมีน้ำใจ
เห็นคนเลว...เราถึงรู้จักคนดี เหรียญอีกด้านล้วนมีค่าสำหรับคนที่ทำความเข้าใจกับมัน เป็นสิ่งที่ทำให้ชีวิตเราเติมเต็ม.....
เวลามีค่าเสมอ
ถึงแม้จะอยู่กับคนที่ไม่รู้จักเวลา ชีวิตเดินออกมาจากปลายมดลูกสู่โลกกว้าง ร้อยปีที่แล้วไม่มีเรา ...ร้อยปีนี้มีเรา
...และร้อยปีข้างหน้าก็ไม่มีเรา... เป็นความจริงของการมีชีวิตอยู่ ในช่วงเวลาหนึ่งมีเรา แต่อีกช่วงเวลาหนึ่งกลับไม่มีแม้กระทั่งลมหายใจอุ่นๆของเราหรือของใคร
ประวัติของคนที่มาก่อนบางคนมีประวัติที่น่าจดจำ
น่ายกย่องหรือเทิดทูน เป็นประวัติศาสตร์ ที่ยิ่งใหญ่ให้คนรุ่นต่อมาได้รู้จัก
แต่บางคนกลับถูกกลืนไปกับกาลเวลาในอดีต ไม่เป็นที่รู้จักหรือน่าจดจำหรือบางทีโลกก็ไม่เคยรู้ว่าเคยมีคนอย่างนี้อยู่ในโลก...
ประวัติศาสตร์มีชีวิตกำลังดำเนินต่อไป สำหรับบางคนประวัติศาสตร์ถูกกลืนไปในกาลเวลา..ประวัติศาสตร์ของเขาคนนั้นเป็นสีดำ....
ค่ำคืนของวันที่31ธันวาคม เป็นการนับถอยหลังเริ่มปีใหม่
หลายคนรอคอยช่วงเวลาเข้าปีใหม่กันอย่างร่าเริง คืนที่ทั่วโลกสว่างไสวไปกับไฟประดับสีสันนานาชนิด
พลุดอกไม้ไฟ หลากหลายดวงถูกจุด โลกกำลังดีใจ ลืมความเจ็บปวดไปชั่วขณะ หลายคนตื่น
หลายคนดีใจ ที่ตัวเองเข้าสู่ปีใหม่พร้อมกับคนหลายพันล้านคนทั่วโลก
ชีวิตใหม่ในปีใหม่หลายคนรู้สึกอย่างนั้น
เราเดินทาง ทุกคนเดินทาง ชีวิตกำลังเดินไปข้างหน้าในการต้อนรับปีใหม่ หรือว่าเวลาชีวิตเรากำลังลดน้อยลง
เป็นคำถามของเวลา….
เลขหนึ่งเป็นความไฝฝันของการทำอะไรที่ต้องการแข่งขัน
ที่หนึ่ง อันดับหนึ่ง เลขหนึ่งเป็นจุดสตาร์ทของหลักสิบหลักร้อย วันที่หนึ่งของปีเป็นหลักเริ่มต้นของปฏิทิน ความสวยงามในเลขหนึ่งของปี
บอกถึงความรู้สึกดี การเข้า การไปสู่ หรืออะไรทีกำลังเคลื่อนที่ไป
ล้วนถูกทำให้มีความหวัง ในหลักชัยเสมอ
โลกเดินทาง คนเดินทาง เสียงหัวเราะและน้ำตา กำลังทำงานตามหน้าที่ของคนโดยผ่านความรู้สึกเหล่านั้น…ความดีใจเกิดขึ้นบนเลขหนึ่งในปฏิทินปีใหม่เสมอ
และหลายคนกำลังร้องไห้
คนที่ตรวจสอบชีวิตเป็นคนที่ไม่ประมาทในชีวิต
คนที่มีเป้าหมายคือคนที่รู้จักทางเดินของชีวิต คนที่อ่อนแอ ยากที่จะไปถึงเป้าหมาย คนที่แข็งแรงไม่ใช้คนกล้ามใหญ่แต่คนที่ยิ่งใหญ่ล้วนมีหัวใจที่เข้มแข็ง
โลกกำลังสอนชีวิต บางครั้งสอนด้วยน้ำตา บางทีสอนด้วยชีวิตของคนที่เรารัก
บางครั้งโลกเงียบจนได้ยินเสียงความเหงาในตัวเอง บางครั้งโลกสับสนจนดูวุ่นวาย
โลกเป็นของคุณ แต่คุณไม่ใช่เจ้าของโลก คุณเติมสีสันได้...คุณเลือกทางเดินได้...คุณจะเป็นอะไรก็ได้..
ในโลกที่มันหมุนอยู่ในใจคุณ ....
จากใจคนทำหนังสือt-news
Urbanites
ปีใหม่แล้วเริ่มสิ่งใหม่ๆ รอยเท้าของเวลากำลังรอคุณเดินทางไปประทับในหลักชัยของคุณ...สวัสดีปีใหม่ครับ........
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น